راهنمای تسلط بر تکنیک‌ها و مواد رزوه زنی

در دنیای فلزکاری، رزوه های داخلی مانند اتصالات حیاتی بین اجزا عمل می کنند و کیفیت آنها مستقیماً بر پایداری و قابلیت اطمینان محصول تأثیر می گذارد. قلاویزکاری، فرآیند ایجاد این اتصالات دقیق، نیازمند بررسی دقیق انتخاب ابزار و تکنیک است. این راهنمای جامع انواع مختلف قلاویزها، ملاحظات مواد و تکنیک های حرفه ای برای دستیابی به رزوه های داخلی عالی را بررسی می کند.

بازار انواع مختلفی از قلاویزها را ارائه می دهد که هر کدام برای کاربردهای خاصی طراحی شده اند. درک ویژگی های آنها عملکرد بهینه را تضمین می کند:

• قلاویز مخروطی: با داشتن پخ تدریجی، قلاویزهای مخروطی در تراز اولیه و نفوذ مواد عالی هستند. طراحی آنها بار برش را در چندین رزوه توزیع می کند و آنها را برای قلاویزکاری دستی یا موقعیت هایی با گشتاور محدود ایده آل می کند. معمولاً به عنوان اولین گام در ایجاد رزوه استفاده می شود، آنها تراز مناسبی را برای قلاویزهای بعدی ایجاد می کنند.
• قلاویز پلاگ: با پخ کوتاه تر و لبه های برش کمتر، قلاویزهای پلاگ سریعتر از قلاویزهای مخروطی به مواد نفوذ می کنند. این ابزارهای واسطه برای سوراخ های عبوری یا به عنوان ابزارهای پیگیری پس از ایجاد رزوه های اولیه توسط قلاویزهای مخروطی، خوب عمل می کنند.
• قلاویز ته زن: این قلاویز که با پخ حداقل و لبه های برش با قطر کامل متمایز می شود، به انتهای سوراخ های کور می رسد. پس از قلاویزهای مخروطی یا پلاگ استفاده می شود، رزوه ها را تا حداکثر عمق تکمیل می کند و در عین حال مواد باقیمانده را حذف می کند.
• قلاویز شیار مارپیچی: طراحی شیار مارپیچی، تراشه ها را در حین برش به سمت بالا تخلیه می کند و از گرفتگی و آسیب به رزوه جلوگیری می کند. این قلاویزها که به ویژه برای مواد نرم (آلومینیوم، مس) و کاربردهای سوراخ عمیق موثر هستند، هم راندمان و هم کیفیت رزوه را بهبود می بخشند.
• قلاویز نوک مارپیچی: این قلاویزها که دارای لبه های برش زاویه دار در نوک هستند، تراشه ها را در حین کار به جلو فشار می دهند. این ویژگی آنها را برای سوراخ های کور و مواد سخت (فولاد، فولاد ضد زنگ) مناسب می کند، جایی که دقت و پرداخت سطح را حفظ می کنند.

انتخاب صحیح قلاویز به طور قابل توجهی بر نتایج رزوه زنی تأثیر می گذارد. این عناصر ضروری را در نظر بگیرید:

• جنس قطعه کار: سختی مواد، الزامات قلاویز را دیکته می کند. مواد سخت مانند فولاد ضد زنگ به قلاویزهای فولاد پرسرعت تقویت شده با کبالت یا کاربید نیاز دارند، در حالی که مواد نرم مانند آلومینیوم با قلاویزهای شیار مارپیچی تیز عملکرد بهتری دارند.
• مشخصات رزوه: تطبیق دقیق قطر و گام رزوه، تشکیل صحیح رزوه را تضمین می کند. استانداردهای رایج شامل رزوه های متریک (M)، Unified National (UN) و British Standard Whitworth (BSW) است.
• نوع رزوه: رزوه های درشت برای کاربردهای مونتاژ سریع مناسب هستند، در حالی که رزوه های ریز تنظیمات دقیقی را در خود جای می دهند. سازگاری قلاویز را با نوع رزوه مورد نیاز تأیید کنید.
• پیکربندی سوراخ: سوراخ های عبوری، قلاویزهای پلاگ یا شیار مارپیچی را در خود جای می دهند، در حالی که سوراخ های کور به قلاویزهای ته زن یا نوک مارپیچی نیاز دارند تا حداکثر عمق قابل استفاده را به حداکثر برسانند.
• روش قلاویزکاری: قلاویزکاری دستی به قلاویزهای دستی با شفت مربعی نیاز دارد، در حالی که قلاویزکاری ماشینی به شفت های استوانه ای یا مخروطی برای نگه داشتن مناسب ابزار نیاز دارد.

ترکیب قلاویز مستقیماً بر عملکرد برش، دوام و عمر ابزار تأثیر می گذارد. مواد رایج عبارتند از:

• فولاد پرسرعت (HSS): متداول ترین ماده قلاویز، چقرمگی و مقاومت در برابر سایش متعادل را با هزینه متوسط ارائه می دهد. سختی محدود و مقاومت در برابر حرارت آن را برای مواد بسیار سخت نامناسب می کند.
• HSS تقویت شده با کبالت (HSS-E): افزودنی های کبالت، سختی، مقاومت در برابر حرارت و ویژگی های سایش را بهبود می بخشند و این قلاویزها را برای فولاد ضد زنگ و آلیاژهای تیتانیوم با هزینه بالاتر مناسب می کنند.
• کاربید: ابزارهای مبتنی بر تنگستن-کاربید، سختی و مقاومت در برابر سایش استثنایی را برای مواد دشوار فراهم می کنند. در حالی که عمر ابزار طولانی تری را ارائه می دهند، به جابجایی دقیق نیاز دارند و بالاترین گزینه هزینه را نشان می دهند.
• قلاویزهای روکش دار: عملیات سطحی مانند نیترید تیتانیوم (TiN)، کربونیترید تیتانیوم (TiCN) یا نیترید آلومینیوم تیتانیوم (TiAlN) سختی، روانکاری و مقاومت حرارتی را افزایش می دهند و عمر ابزار را در کاربردهای مختلف افزایش می دهند.

تکنیک مناسب، راندمان، کیفیت رزوه و طول عمر ابزار را بهبود می بخشد:

• سوراخ راهنمای صحیح: قطر سوراخ مناسب از شکستن قلاویز (خیلی کوچک) یا رزوه های ضعیف (خیلی بزرگ) جلوگیری می کند. برای ترکیبات خاص رزوه و مواد، با نمودارهای اندازه مته مشورت کنید.
• کاربرد سیال برش: روان کننده های مناسب، اصطکاک و تولید گرما را کاهش می دهند. سیالات را بر اساس مواد انتخاب کنید: روغن های معدنی برای فولاد، نفت سفید یا الکل برای آلومینیوم.
• حفظ عمود بودن: تراز ثابت 90 درجه از اعوجاج رزوه جلوگیری می کند. از آچار قلاویز یا دستگاه های قلاویزکاری برای اطمینان از جهت گیری مناسب استفاده کنید.
• فشار تغذیه کنترل شده: فشار ثابتی اعمال کنید و به طور دوره ای معکوس کنید تا تراشه ها شکسته شوند. در صورت مواجهه با مقاومت بیش از حد، فوراً متوقف شوید تا مشکلات احتمالی بررسی شود.
• مدیریت تراشه: حذف منظم تراشه ها از گرفتگی و آسیب به رزوه جلوگیری می کند. از برس ها، هوای فشرده یا استخراج خلاء در صورت لزوم استفاده کنید.
• قلاویزکاری پیشرونده: برای رزوه های عمیق، قبل از اتمام با قلاویزهای ته زن، با قلاویزهای مخروطی یا پلاگ شروع کنید تا بار برش توزیع شود و کیفیت بهبود یابد.

تسلط بر قلاویزکاری نیازمند درک خواص مواد، ویژگی های ابزار و تکنیک های مناسب است. با اعمال این اصول، تولیدکنندگان می توانند به رزوه های داخلی قابل اعتماد و با کیفیت بالا دست یابند که یکپارچگی و عملکرد اجزا را تضمین می کند.